Το γήπεδο της Αλεξάνδρειας!
Ένας χώρος που θα έπρεπε να σφύζει από ζωή, από τα νιάτα που κυνηγούν το όνειρο της διάκρισης στον στίβο, από τους φίλους που απολαμβάνουν ένα χαλαρό παιχνίδι μπάλας.
Αντ' αυτού, τι έχουμε; Ένα σκηνικό που θυμίζει περισσότερο... ρινγκ μποξ παρά αθλητική εγκατάσταση! Οι φιλοξενούμενοι της δομής μεταναστών έχουν ανακαλύψει το ποδόσφαιρο και μπράβο τους!
Το θέμα είναι ότι το πάθος τους για το άθλημα φαίνεται πως ξεπερνάει τα όρια του φίλαθλου πνεύματος. Οι καθημερινές "συναντήσεις" τους στο χορτάρι μάλλον καταλήγουν σε... "συναντήσεις" άλλου είδους, με φωνές, παρεξηγήσεις και ποιος ξέρει τι άλλο.
Και κάπου εδώ, εμείς οι υπόλοιποι, οι ρομαντικοί που θέλουμε να κάνουμε ένα τζόκινγκ ή να σουτάρουμε κανένα σουτ, αναγκαζόμαστε να κάνουμε μεταβολή!
Γιατί ποιος θέλει να βρεθεί άθελά του στο επίκεντρο ενός "διεθνούς" αγώνα, όπου αντί για μπάλες πετάνε... ατμόσφαιρα; Το δε γήπεδο, στην όλη αυτή αναμπουμπούλα, μοιάζει να έχει σηκώσει τα χέρια ψηλά.
Η εγκατάλειψη είναι εμφανής, λες και και αυτό έχει τρομάξει και έχει κλειστεί στον εαυτό του. Και πώς να μην τρομάξει; Με τέτοια "δράση" καθημερινά, μάλλον περιμένει πότε θα πέσει καμιά... ολυμπιακή δάδα να το σώσει!
Και τώρα ερχόμαστε στο "κερασάκι" της τούρτας. Σε λιγότερο από έναν μήνα, η Αλεξάνδρεια φιλοξενεί το 5ο Διεθνές Μίτινγκ Στίβου προς τιμήν του Γιώργου Πάντου.
Ένα μίτινγκ που τιμά έναν σπουδαίο άνθρωπο του αθλητισμού και προβάλλει την πόλη μας διεθνώς. Και τι εικόνα θα αντικρίσουν οι επισκέπτες; Ένα γήπεδο που θυμίζει βομβαρδισμένο τοπίο, όπου αντί για αθλητές θα βλέπουν... μονομάχους;
Λοιπόν, ας ελπίσουμε ότι μέχρι τότε θα βρεθεί μια λύση. Ίσως χρειάζεται ένας διαιτητής... "ειρηνευτής" με σφυρίχτρα και κόκκινες κάρτες για υπερβολικό "μαρκάρισμα".
Ή μήπως να τους προσφέρουμε ένα άλλο γήπεδο, αποκλειστικά για αυτούς, όπου θα μπορούν να ξεδιπλώσουν το ποδοσφαιρικό τους ταλέντο (και την... αγωνιστικότητά τους) χωρίς να τρομάζουν τους υπόλοιπους;
Γιατί, ας μην ξεχνάμε, το γήπεδο της Αλεξάνδρειας πρέπει να λάμψει. Όχι από τις... κλωτσιές, αλλά από τα μετάλλια και τις επιδόσεις των αθλητών. Γιατί ο Γιώργος Πάντος το αξίζει, η πόλη μας το αξίζει και, στο κάτω-κάτω, και εμείς που θέλουμε απλώς να αθληθούμε ειρηνικά, το αξίζουμε!
Ας ελπίσουμε σε ένα πιο... αθλητικό μέλλον για το γήπεδο μας
