Τις τελευταίες εβδομάδες, το διαδίκτυο κατακλύζεται από βίντεο που απεικονίζουν τεράστια, θηριώδη καλλιεργητικά μηχανήματα να οργώνουν χιλιάδες στρέμματα γης σε χώρες του εξωτερικού.
Εντυπωσιακά τρακτέρ με δεκάδες άροτρα, θεριζοαλωνιστικές μηχανές που μοιάζουν με εργοστάσια εν κινήσει, και συστήματα άρδευσης που καλύπτουν ολόκληρες κοιλάδες, δημιουργούν μια εικόνα γεωργίας υψηλής τεχνολογίας και εκτεταμένης κλίμακας.
Αυτά τα βίντεο αναπόφευκτα οδηγούν σε έναν προβληματισμό: Πώς μπορούν οι Έλληνες αγρότες να ανταγωνιστούν αυτό το μοντέλο, δεδομένων των ιδιαιτεροτήτων της ελληνικής γεωργίας;
Η Κλίμακα και η Τεχνολογία: Ένα Ανταγωνιστικό Μειονέκτημα;
Είναι γεγονός ότι η ελληνική γεωργία χαρακτηρίζεται σε μεγάλο βαθμό από μικρό και πολυτεμαχισμένο κλήρο, σε αντίθεση με τις μεγάλες εκμεταλλεύσεις χιλιάδων στρεμμάτων που συναντάμε σε χώρες όπως οι ΗΠΑ, ο Καναδάς, ή ακόμα και σε ορισμένες περιοχές της Ευρώπης.
Αυτή η διάρθρωση της γης περιορίζει την αποτελεσματικότητα της χρήσης των θηριωδών μηχανημάτων που βλέπουμε στα βίντεο. Ένα τρακτέρ 500 ίππων δεν είναι οικονομικά βιώσιμο για λίγα στρέμματα, ούτε μπορεί να αξιοποιηθεί πλήρως σε μικρά, διασκορπισμένα αγροτεμάχια.
Επιπλέον, οι ξένοι ανταγωνιστές επενδύουν συστηματικά σε τεχνολογία αιχμής, όπως γεωργία ακριβείας, αυτοματοποιημένα συστήματα άρδευσης, drones για παρακολούθηση καλλιεργειών, και προηγμένα συστήματα διαχείρισης παραγωγής.
Αυτές οι επενδύσεις οδηγούν σε μειωμένο κόστος παραγωγής, αυξημένη αποδοτικότητα και ανταγωνιστικότητα στα διεθνή προϊόντα.
Η Ελληνική "Άμυνα": Ποιότητα, Παράδοση και... ΟΠΕΚΕΠΕ
Ενώ οι ξένοι μπορεί να υπερτερούν σε κλίμακα και σε πρόσβαση σε υπερσύγχρονα μηχανήματα, οι Έλληνες αγρότες διαθέτουν τα δικά τους ισχυρά "όπλα" στον αγώνα αυτό: Ποιότητα και Μοναδικότητα των Προϊόντων: Η ελληνική γη παράγει προϊόντα με μοναδικά χαρακτηριστικά, υψηλή διατροφική αξία και γεύση, που συχνά φέρουν προστατευόμενες ονομασίες προέλευσης (Π.Ο.Π.) ή γεωγραφικές ενδείξεις (Π.Γ.Ε.).
Ελαιόλαδο, φέτα, φρούτα, λαχανικά, βότανα - αυτά τα προϊόντα έχουν αναγνωρισμένη αξία και ζήτηση στις διεθνείς αγορές, διαφοροποιώντας τους Έλληνες παραγωγούς από τη μαζική παραγωγή.
Παράδοση και Τεχνογνωσία: Οι Έλληνες αγρότες διαθέτουν μια μακραίωνη παράδοση και τεχνογνωσία στην καλλιέργεια, προσαρμοσμένη στις τοπικές συνθήκες. Η εμπειρία αυτή, σε συνδυασμό με την προσαρμοστικότητα, αποτελεί σημαντικό κεφάλαιο.
Κοινή Αγροτική Πολιτική (ΚΑΠ) και Επιδοτήσεις: Εδώ έρχεται το "αγκάθι" ή το "μαξιλαράκι" για τους Έλληνες αγρότες, ανάλογα με την οπτική γωνία: ο Οργανισμός Πληρωμών και Ελέγχου Κοινοτικών Ενισχύσεων Προσανατολισμού και Εγγυήσεων (ΟΠΕΚΕΠΕ).
Ο ΟΠΕΚΕΠΕ είναι ο αρμόδιος οργανισμός στην Ελλάδα για την διαχείριση και κατανομή των ευρωπαϊκών επιδοτήσεων της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής (ΚΑΠ). Αυτές οι επιδοτήσεις, αν και συχνά αποτελούν αντικείμενο συζήτησης και κριτικής, είναι ζωτικής σημασίας για την επιβίωση πολλών ελληνικών αγροτικών εκμεταλλεύσεων.
Παρέχουν ένα σημαντικό εισόδημα, συμβάλλοντας στην κάλυψη του κόστους παραγωγής και στη διατήρηση της βιωσιμότητας. Ωστόσο, ο ΟΠΕΚΕΠΕ έχει βρεθεί επανειλημμένα στο επίκεντρο σοβαρών προβλημάτων και σκανδάλων.
Ζητήματα όπως γραφειοκρατία, καθυστερήσεις στις πληρωμές, λανθασμένες καταβολές, και περιπτώσεις παράνομων επιδοτήσεων έχουν ταλαιπωρήσει τους Έλληνες αγρότες και έχουν υπονομεύσει την εμπιστοσύνη τους στον Οργανισμό.
Η πρόσφατη ευρωπαϊκή επιτήρηση από τη DG AGRI της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, λόγω εκτεταμένων παρατυπιών, αποδεικνύει την κρισιμότητα της κατάστασης.
Ενώ οι ξένοι αγρότες έχουν πρόσβαση σε επιδοτήσεις, η αποτελεσματικότητα και η διαφάνεια των αντίστοιχων οργανισμών στις χώρες τους είναι συχνά πολύ υψηλότερη.
Ο αγώνας των Ελλήνων αγροτών έναντι των "θηριωδών" ξένων εκμεταλλεύσεων είναι πολυσύνθετος. Δεν αφορά μόνο την τεχνολογία και την κλίμακα, αλλά και την οργανωτική δομή, την πρόσβαση στη χρηματοδότηση και την αποτελεσματικότητα των θεσμών.
