Επιστροφή στην κανονικότητα. Χρησιμοποιώ τον όρο που έχουν στα χείλη τους εδώ και δύο χρόνια, τα μεγάλα κεφάλια. Και όχι μόνο δεν έχουμε δει επιστροφή, αλλά και η κανονικότητα που εννοούν αυτοί, είναι εντελώς διαφορετική από την πραγματική. Άμα πριν 2 χρόνια, ένα σπίτι πλήρωνε για ρεύμα 200 ευρώ το δίμηνο και τώρα πληρώνει 400 το μήνα, τι σόι κανονικότητα είναι αυτή;
Εγώ βέβαια, δεν θα μπω στην διαδικασία όλων αυτών που κοροϊδεύουν τον κόσμο και να πω, για τέτοιες κανονικότητες. Αναφέρομαι στην σημερινή συνεδρίαση του Δημοτικού συμβουλίου, που έγινε με όλους τους δημοτικούς συμβούλους, να παραβρίσκονται στην αίθουσα και όχι πίσω από έναν υπολογιστή ή το κινητό τηλέφωνο. Όπως και να το κάνουμε, είναι μεγάλη υπόθεση να είναι όλοι σε μία αίθουσα και να παρακολουθούν μόνο την συνεδρίαση και όχι ποδοσφαιρικούς αγώνες και οτιδήποτε άλλο, μαζί με την συνεδρίαση και την Μοσχοπούλου να τους ψάχνει.
Και όπως είπε ένας δημοτικός σύμβουλος στον Αντιδήμαρχο, επιτέλους βάλαμε γραβάτα. Έτσι γίνεται πάντα σε αυτές τις περιπτώσεις. Υπάρχουν αυτοί που γουστάρουν το σκηνικό με τις συνεδριάσεις και τις κόντρες που δημιουργούνται και είναι ζωντανές, υπάρχουν όμως και κάποιοι που έρχεται η ώρα για δημοτικό συμβούλιο και λένε, ανάθεμα την ώρα.
Να ξεκινήσω από τα βασικά. Γιατί σαν αντιδήμαρχος, κατά καιρούς δέχομαι παράπονα από τους προέδρους των χωριών, ότι εδώ και δύο χρόνια βρίσκονται εκτός αγωνιστικού χώρου. Δεν τους δίνουν λέει το δικαίωμα, να παραβρίσκονται στα δημοτικά συμβούλια, τα οποία γίνονται με τηλεδιάσκεψη. Πείτε μου, πόσοι από τους προέδρους ήταν σήμερα παρόντες στο δημοτικό συμβούλιο, που έγινε δια ζώσης; Ούτε ένας! Επομένως, τα παράπονα γίνονται για το θεαθήναι.
Κανένας δεν ενδιαφέρεται, για το τι γίνεται στην πραγματικότητα στον Δήμο και το μόνο που τους ενδιαφέρει, είναι να γίνει κάποιο έργο στο χωριό τους, για να φανούν στους συγχωριανούς τους. Και όταν γίνεται, βγαίνουν και πανηγυρίζουν, ενώ άμα κάτι στραβώσει, βρίσκουν 100 δικαιολογίες για να φορτώσουν αυτό που ΔΕΝ έγινε, σε κάποιον άλλον και ο μόνος που δεν φταίει, είναι οι ίδιοι. Και μην πει κανείς, ότι το θέμα που είχε σήμερα το Δημοτικό συμβούλιο, δεν αφορούσε τους προέδρους. Όποιος ενδιαφέρεται πραγματικά για το τι συμβαίνει σε ένα δήμο, είναι κοντά σε όλα.
Τέλος πάντων. Το θέμα στη σημερινή συνεδρίαση, ήταν η θητεία του προεδρείου του δημοτικού συμβουλίου Για τα επόμενα δύο χρόνια, καθώς και της οικονομικής επιτροπής αλλά και της επιτροπής για την ποιότητα ζωής του δήμου. Αυτό το τελευταίο με ξενίζει κάπως, αλλά δεν θα αναφέρω περισσότερα. Θα ήθελα πολύ πάντως, να γίνεται μία αναφορά έστω και μία φορά το μήνα, για αυτήν την περιβόητη ποιότητα ζωής, που επικρατεί σε αυτόν τον Δήμο.
Και για να πούμε τα πράγματα με το όνομα τους, η μέχρι τώρα πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου, η οποία επανεξελέγη και είναι η Όλγα η Μοσχοπούλου, θεωρώ πως είναι πολύ αδικημένη. Αυτήν μαζί με τον Σταυρή, θα τη θυμούνται τη θητεία τους, για μία ζωή. Ο Σταυρής, από τη μέρα που ανέλαβε, τον κυνηγάει ο κορονοϊός και δεν μπορεί να κάνει ούτε μία εκδήλωση και η Όλγα κυνηγάει τους συμβούλους, για να δει αν παρακολουθούν το δημοτικό συμβούλιο ή βλέπουν στην τηλεόραση, κάτι άλλο ταυτόχρονα.
Ο αντιδήμαρχος φυσικά, δεν θα ασχοληθεί με την επανεκλογή της Μοσχοπούλου, αφού αυτήν την ήξεραν ακόμη και τα νήπια. Αυτό που έχει ενδιαφέρον, είναι ότι από τα 31 άτομα την ψήφισαν 22. Και τα νούμερα αποδεικνύουν, ότι υπάρχουν διαρροές. Και από την πλευρά από το παρακλάδι της συγκυβέρνησης, αλλά και από τον συνδυασμό του Γκυρίνη για την εκλογή του γραμματέα του δημοτικού συμβουλίου, που πήρε 25 ψήφους. Εάν ψάξει κάποιος πίσω από τα νούμερα, σίγουρα θα προβληματιστεί για τις σκέψεις που έχουν ορισμένοι εκεί μέσα. Γιατί, άλλο λέω κάτι φανερά και άλλο όταν έχω την δυνατότητα, να το πω από πίσω. Και στη χειρότερη αυτό το κάτι, να το ψηφίσω.
Όλα αυτά βέβαια, δεν είναι θέματα του αντιδημάρχου και ας τα ψάξουν αυτοί που καίγονται για κάτι τέτοια. Και καλό είναι να τα ψάξουν από τώρα, γιατί όταν θα έρθει η ώρα των εκλογών, ίσως να είναι αργά για να διορθώσουν την κατάσταση. Και πάμε παρακάτω. Την Όλγα την είδα κάπως αγχωμένη, αν και ήταν σίγουρη για την εκλογή της, γιατί αυτό είναι το σκαλοπάτι για το επόμενο βήμα που θέλει να κάνει. Ο αντιδήμαρχος, δεν θα πει κάτι δικό του, αλλά αυτό που ακούγεται στην πιάτσα. Ότι η Μοσχοπούλου στις επόμενες εκλογές ετοιμάζει βαλίτσες για την περιφέρεια. Αλήθεια ή ψέματα, θα φανεί όταν θα έρθει η ώρα.
Από ότι κατάλαβα πάντως, η συγκεκριμένη θέση πέρα από το κύρος, προσδίδει και κάποια επιπλέον μπόνους, σε αυτόν που την κατέχει. Και θα σας πω το πιο απλό. Επειδή ο πρόεδρος του δημοτικού συμβουλίου είναι αναγκασμένος να διαβάζει τα πάντα και να είναι ενημερωμένος, από το πιο απλό, μέχρι τους νόμους του κράτους, αλλά και τις αλλαγές που γίνονται σε προγράμματα που αφορούν τους δήμους, φτάνει σε σημείο να γίνεται άτρωτος στους απέναντι. Χωρίς υπερβολή, ξέρει τα πάντα.
Και έτσι όπως τα είδα τα πράγματα σήμερα, η θέση αυτή ταιριάζει γάντι στον Δελιόπουλο. Ο γιατρός, έχει δείξει στην πορεία του, όχι μόνο την πολιτική αλλά και την πορεία της ζωής του, ότι τα έχει όλα προγραμματισμένα. Όταν ξεκινάει ας πούμε για να πάει στην Τούμπα, να δει τον ΠΑΟΚ. Δεν λέει, θα πάω να δω μπάλα. Ξεκινάει και λέει. Μισή ώρα μέχρι την Θεσσαλονίκη, δέκα λεπτά να παρκάρουμε, δέκα λεπτά να μπούμε στο γήπεδο και να κάτσουμε στη θέση μας, άρα πρέπει να ξεκινήσουμε τόση ώρα πιο μπροστά. Βάζει το τέλος στην αρχή, από αυτό που είναι να κάνει.
Το ίδιο μου φαίνεται, πως σκέφτεται και για την πολιτική του πορεία. Ξεκίνησε από ένα σημείο και δεν έχει πηδήξει μέχρι τώρα, ούτε μία φορά ''δεύτερο'' σκαλοπάτι. Τα έχει περάσει όλα, ένα προς ένα. Μέχρι στιγμής, κάτι παρόμοιο το έχουν κάνει μόνο, ο Χρυσοχοΐδης και ο Βεσυρόπουλος, που ξεκίνησαν από χαμηλά και έφτασαν εκεί που βρίσκονται σήμερα. Κι αν θέλουμε να το πάμε και παραπέρα, ηλικιακά είναι ότι πρέπει για να κάνει την πορεία που ενδεχομένως έχει στο πίσω μέρος του μυαλού του.
Για τον δήμαρχο, δεν θα πω τίποτα, γιατί αυτός είναι φυσιογνωμιστής. Είναι από αυτούς που κοιτάνε τον απέναντι και καταλαβαίνουν αν είναι με το μέρος του ή θα του κάνουν πουστιά, στην πρώτη ευκαιρία. Και είμαι σίγουρος ότι από το μεσημέρι, ψάχνει να βρει, πού ακριβώς κρύβεται αυτό το συν τρία, που χωρίζει την Πρόεδρο από τον γραμματέα του δημοτικού συμβουλίου. Και αφού ανέφερα και νούμερα, να πω και αυτό. Η ψηφοφορία τελικά, δεν ήταν και τόσο μυστική. Τζάμπα η χαρτούρα και η ταλαιπωρία.
Και για να το κλείσω το θέμα εδώ, θα δώσω και μία συμβουλή στο δήμαρχο, για να την θυμάται. Ο Έλληνας, είναι του εγώ και δεν εμπιστεύεται ούτε τον καθρέφτη του, γιατί ξέρει πόσο σάπιο είναι αυτό που βλέπει, μέσα σε αυτόν. Την άλλη βδομάδα, θα δούμε ποιοι αποφασίζουν να βγουν στο προσκήνιο και ποιοι συνεχίζουν να παίζουν κρυφτό. Ποιος καρφώνει τις ταχύτητες χωρίς αμπραγιάζ και θέλει να πάρει στο λαιμό του και τους άλλους. Αυτά και άλλα πολλά στον Αντιδήμαρχο της επόμενης Κυριακής και να μην ξεχνάμε, ότι ζούμε στην εποχή που αν έχεις στην κατοχή σου λίγα ναρκωτικά, λίγα όπλα και τυχαίνει να είσαι και βιαστής, Δεν παθαίνεις τίποτα, γιατί η ελληνική νομοθεσία τα θεωρεί πλημμέλημα!!
