Μία πρόταση που υπάρχει από το 2000, δηλαδή εδώ και 24 ολόκληρα χρόνια, ήρθε ξανά στην επιφάνεια και κάποιοι έτρεξαν αμέσως να την εκμεταλλευτούν. 

Πρόκειται για την γνωστή πρόταση του Άκη Τσοχατζόπουλου, τότε υπουργού Εθνικής Άμυνας, για να γίνει το αεροδρόμιο του Παλαιοχωρίου πέρα από στρατιωτικό και εμπορικό.

Και τότε έτρεξαν κάποιοι να αρπάξουν την ευκαιρία της προβολής και να οικειοποιηθούν το εγχείρημα.

Ας αφήσουμε όμως το τότε κι ας δούμε τι γίνεται σήμερα. Η επικεφαλής του συνδυασμού μαζί Αλλάζουμε θυμήθηκε ξαφνικά, οτι δεν είναι και τόσο καινούργια στην πολιτική και μάλιστα στην αυτοδιοίκηση, αφού όπως λέει η ίδια στην ανακοίνωση της, ήταν αντινομάρχης τότε που θα γινόταν η μεγάλη αναβάθμιση για την περιοχή.

Μέχρι χθες όμως, έλεγε πως ο τόπος θέλει κάτι καινούργιο κι έχει βαρεθεί τα ίδια πρόσωπα στην τοπική αυτοδιοίκηση.

Αυτό μέχρι χθες γιατί σήμερα, παραδέχθηκε ότι και η ίδια δεν είναι καινούργια στην τοπική αυτοδιοίκηση. Το χειρότερο βέβαια είναι, ότι θεωρεί πως το αεροδρόμιο είναι κάτι τόσο μεγάλο, που κατηγορεί την διοίκηση Γκυρίνη, πως ασχολείται με την βασανιστική και μίζερη καθημερινότητα, χωρίς να βλέπει την μεγάλη εικόνα, που θα δημιουργήσει το εμπορικό αεροδρόμιο.

Η βασανιστική καθημερινότητα βέβαια για όσους γνωρίζουν είναι τα σκουπίδια, τα αδέσποτα, το πράσινο και τόσα άλλα, που μέχρι χθες τα είχε αναγάγει σε μείζον θέμα.

Σήμερα, προφανώς όλα αυτά έγιναν απλή και μίζερη καθημερινότητα, μπροστά στο μεγαλείο του αεροδρομίου στο Παλαιοχώρι.

Και το κυριότερο βέβαια, είναι το γεγονός ότι κάνοντας κάποιος έναν συνδυασμό ανάμεσα σε αυτά τα εικοσιτέσσερα χρόνια, σίγουρα η πρώτη σκέψη του θα είναι, ότι όσο υλοποιήθηκε τότε η πρόταση, άλλο τόσο θα υλοποιηθεί και τώρα.

Κι αν πούμε ότι χάσαμε το αεροδρόμιο, χάσουμε και την βασανιστική και μίζερη καθημερινότητα, τότε τι μας μένει;

Υποσχέσεις που δεν υλοποιήθηκαν τότε, από άτομα που δεν φαίνεται να πολυνοιάζονται για το σήμερα.